พรุ่งนี้ว่าจะหยิบถุงผ้าที่มีอยู่เกินครึ่งโหลไปใช้ในงานสัปดาห์หนังสือสักใบ...
ปกติผมจะแบกกระเป๋าเป้ใบเขื่องพอสมควร ข้างขวาเหน็บร่ม ข้างซ้ายเหน็บกระบอกน้ำ ทั้งสองอย่างนี่กลายเป็นของสำคัญตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ อาจจะตั้งแต่เด็กที่เวลาไปโรงเรียนแม่จะให้หิ้วกระเป๋านักเรียนข้างนึง หิ้วถุงผ้าอีกข้างนึง ในนั้นมีอุปกรณ์แปรงฟัน ขวดน้ำ และร่มพร้อมสรรพ แรกๆก็มีเพื่อนๆชอบล้อว่า “เด็กอนามัย” แต่หลังๆก็ชิน...แถมรู้สึกดีซะอีกที่ครูชอบเอ่ยถึงในฐานะเด็กอนามัยของห้อง
เรื่องของเรื่องก็คือ...(มีหลายเรื่องมาประจวบเหมาะกันพอดี) ในวันที่หยิบถุงผ้ากะว่าจะเอามาใช้ กระป๋องน้ำที่จะเอาใส่ลงไปมันปิดฝาได้ไม่แน่น วางตั้งได้อย่างเดียวไม่งั้นน้ำจะหก ปัญหาคือถุงผ้าเฉยๆมันตั้งไม่ได้ด้วยสิ ก็เลยคิดอะไรบางอย่างขึ้นมา... ทำไมไม่ทำถุงผ้าให้มันตั้งได้ล่ะ
เหลือบไปเห็นกล่องพัสดุที่มีคนส่งมานานแล้ว คิดอยู่ว่าสักวันมันจะมีประโยชน์ ก็เลยลองเอามาปะๆให้แข็งแรงขึ้นหน่อย แล้วตัดๆดู กะว่าจะเอาไปวางเป็นโครงในถุง ...ซึ่งก็บังเอิญกว้างได้ขนาดพอดี แต่หน้าตัดสั้นไปหน่อย
เห็นดังนั้นก็เลยทำ “ช่องใส่กระป๋องน้ำ” ด้วยซะเลย โดยเอาลวดมาวัดขนาดกระป๋อง เหลือปลายสองข้างไว้ให้ปักลงไปกับกล่องแล้วดัดปลายล็อคไว้ให้แน่น
ยังเหลือร่มอยู่อีกอย่าง... ก็ทำแบบเดียวกัน แต่ช่องใส่ร่มที่เป็นลวดเพียวๆนั้นดึงเข้าออกลำบากพอควร (ลองแล้ว) ก็เลยควรจะมี “ถุงร่ม” สักหน่อย
ใช้ถุงพลาสติกที่เก็บๆไว้นี่แหละมาสวมลงไปในวงลวด แล้วผูกหูถุงล็อคไว้ให้ถุงไม่เลื่อนหลุดง่ายๆ ก็จะได้ถุงร่มหน้าตาแบบนี้
ไส้ในทั้งอันที่จะยัดลงไปในถุงผ้าเป็นแบบนี้ครับ
ดูเก้งก้างนิดหน่อย แต่ใส่ลงไปแล้วพอดีถุงเด๊ะเลย (ถ้าไปใช้กับถุงผ้าของแต่ละคนก็ต้องแล้วแต่ขนาดถุงและกล่องที่มีนะครับ)
เสร็จแล้วถุงผ้าของผมก็พร้อมใส่ร่ม กระป๋องน้ำ และมีที่เหลือสำหรับใส่หนังสือเล่มเล็กที่อยากได้วันพรุ่งนี้ โดยไม่แย่งที่เบียดเสียดกัน นอกจากนั้นถุงผ้าสอดไส้ใบนี้ยัง...ตั้งได้ด้วยครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น